Ես հասկանում եմ, որ տղամարդը կարող է և ունակ է կին առևանգել, փախցնել։ Սակայն զարմանում եմ, որ երկու տարի ՀՀ բանակում ժամանակ անցկացրած տղամարդուն կարող է առևանգել կինը և այդ «տղամարդն» էլ կարող է և ունակ է դիմել իրավապահ մարմիններին։ Բա էլ ի՞նչ տղամարդ․․․

Ֆրանսիսկո Գոյայի հանճարն աշխարհին ընծայեց կերպարվեստի այս գլուխգործոցը. «Սատուրնը (նույն ինքը՝ հունական Քրոնոսը) խժռում է իր որդուն»։ Շատ խորհրդանշական կտավ է, եթե այն դիտարկենք երեկվա դեպքերի ֆոնին։ Իհարկե, մեր դեպքում ոչ հայրն է Սատուրն, ոչ էլ որդին՝ Նեպտուն (շատ մանր են նման «էպիտետների» համար), սակայն ագահորեն լափելու սովորությունն ու աչքերից թափվող թրքադիվային մոլուցքը մեր ազգային պատուհասին խիստ բնորոշ են։ Երեկ այդ պատուհասը հերթական անգամ իր զավակներին բարոյապես խժռելու՝ հայհոյանքի և պարսավանքի թիրախ սարքելու, գնով ապահովեց հանրության ուշադրությունը շեղելուն միտված հերթական էժանագին ներկայացման բեմականացումը։

Նիկոլ Անհողի և Աննա-Էրատոյի արժանի զավակ, կեղծ մատնությամբ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ զոհվածի մորը կալանավորել տվող ԱշոԾիկն այսօր (17.05.2023-irates.am) առանց թիկնապահների շատ հարմար ժամին և հարմար տեղում էր հայտնվել...

Երբ կիսագրագետ ժեխն էր ատամներով պաշտպանում Նիկոլին, ինչ-որ տեղ բնական էր` կիսագրագետ էին, էշը ձիուց չէին ջոկում:

Նիկոլի ելույթը Ռեյկյավիկում դավաճանական էր՝ Արցախի մասով, և հիմար՝ «ժողովրդավարության» դրոշակով։

Որքանո՞վ է նորմալ Արևմուտքի ու Ալիևի հետ «խաղեր տալ», ՌԴ-ին սպառնալիք համարել, Հայաստան ԵՄ դիտորդներ բերել, բայց ՌԴ-ից ակնկալել սպառազինություն։

Ի՞նչ եք գլուխներդ գցել «Զանգեզուրյան միջանցք», հա միջանցք: Ոչ մի փաստաթղթում, ոչ մի տեղ նման պաշտոնական անվանում չկա:

Այսօր պարզվել է, որ Էկվադորից Իտալիայով Հայաստան են ցանկացել տեղափոխել մոտ 3 տոննա կոկաին: Ինչպես և սպասվում էր, ՊԵԿ-ից հայտարարել են, որ նրանք տեղյակ չեն, թե ովքեր են բանանի մեջ թաքցրած կոկաինը փորձել Հայաստան տեղափոխել:

Էկվադորից Հայաստան ուղևորվող մոտ 3 տոննա կոկաին են հայտնաբերել Իտալիայում, մոտ 800 մլն եվրո արժողությամբ։

Նիկոլ Անհողը շատ պարզ ասում է՝ 29 800 քառակուսի կիլոմետրն է մեր հայրենիքը և վերջ: Այքինքն՝ Հայկական լեռնաշխարհը մեր հետ կապ չունի: Արարատ լեռը, ըստ կապիտուլյանտ ոչնչության, «ուրիշ բան» է, մերը չէ: